Sanırım okunmaya başlanmadan önce kendimle ilgili bir şeyi açıklamam gerekiyor; pek önemli değil bir noktadan sonra ama her şeyi daha anlaşılır hale getirebilir. Gerçi böyle bir kaygım yok ama en azından okuyana “yalnız değilsin” mesajı verebilir bu anlamsız akışta. Uzatmaya gerek yok:On iki yaşımdayken rengimin soluk hissedilmesi (annem tarafından) yüzünden kan tahlili yapıldı. Kana ve bedene rengini veren, oksijen taşımakla yükümlü hemoglobin adı verilen kan hücreleri azmış. Bu yüzden altı ayda 2-3 ünite olmak üzere kan almaya başladım. Kan kanserinden ve talesemiden ayıran özellikleri olduğu için başka bir isim konması gerekiyordu fakat hastalıktan ziyade adı sendrom olarak geçiyordu: Myledisplastik sendrom. Ya da kısaca MDS. Bu ad ya da sendrom, farkı bilmeyen on iki yaşındaki bir çocuk için (yeterince) ağır ve yoğundu. Tabi bunun sonunda yıllar sonra bu çocuğun:“Hiçbir zaman yeterince yeterli değildir.” diye yazacak olması ironi. Tam bu zamanlarda tanrıya olan bilinçli isyan ve ayaklanmamın tohumları atıldı ve yazmaya başladım. Şiirle başlayan öykü hikâyeyle devam ediyor şimdilik ileride ne olacak göreceğiz.MDS’nin Türkçe anlamı nedeni belli olmayan kan hastalığı ya da sendromu ne fark ederse. Bunun iyileşip normale dönmesi, her tür kan hastalığının nihai çözümü, tedavisi olabildiğince yüksek, ilik nakli ise çok zor bulunuyor. Bu ilik vericisi en yakın akrabalardan olabildiği gibi tamamen uzak yabancılardan da olabilir. Ablamın ilik dokuları 0 uyduğu için başka insanlardan arama şanssızlığını yaşamadık. Çoğunlukla yanımda ailem (annem, babam, ablam) vardı. En büyük destekçilerim ve tek yaşam dayanağımdılar. Bu ilik nakil olayının gündeme gelmesi, Türkiye’de doktorlardan tatmin olamayacak şeyler duyduktan sonra zar zor askeri atama sayesinde (babam GATA aracılığıyla) yurtdışında İngiltere’de, tedavi olanağı bulduk. 1994 yılında ve ileride ilik donörümün (ablamın) olası bir ilik verememe durumuna karşı onun iliği alınıp dondurularak saklandı ve ileriki yaşantımda, buna karar verilene kadar beklendi. 1994 yılından 2000 yılına kadar 2-3 yılda bir, duruma göre gidilmek suretiyle, çünkü bu sürede tıp gelişir de yeni bir tedavi ya da başka bir şey bulunur…Direncin ve çalışkanlığın karşısında saygı duyulur Ozan. Direncini ve inancını kaybetme sakın seni seviyoruz.
Yazar ODTÜ Sosyoloji mezunu başarılı bir öğrenciymiş, sevdiğim bir arkadaşım için özel bir insan, özel bir can.. 09.02.2009 günü aramızdan ayrıldı, uzakta ama bir o kadar yakındaydılar.. Ben ertesi gün öğrendim durumu, kitaptan haberim yoktu ama siparişlerime ekliyorum hemen.. O arkadaşımın ruhunu anlamak için onun için özel bir insanı, bir kaybedilişi, bir ruhu daha gözlemlemek zorunda hissediyorum kendimi.. Bundan sonra anlamı olur mu bilmiyorum ama yine de dünya bu kadar güzelken, yaşanılası onca güzellik varken, neden hala birbirimizi kırıyoruz sorusunun cevaplarını bulurum belki, umudum bu yönde.. Peki ama neden elimizi uzatınca dokunacak kadar yakınken yapamıyoruz bunu sevdiklerimize.. Lütfen kaybetmeden bilelim değerlerini.. Hiç huyum değildir okumadığım bir kitabı önermek ama bu sefer buna değeceğini hissediyorum.. Nefes´ten Ses´e giden yolda, lütfen bir aşinalığınız daha olsun hayata dair.. Hep, sevgiyle Ozan.. Işıklar içinde uyu!
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Yazar ODTÜ Sosyoloji mezunu başarılı bir öğrenciymiş, sevdiğim bir arkadaşım için özel bir insan, özel bir can.. 09.02.2009 günü aramızdan ayrıldı, uzakta ama bir o kadar yakındaydılar.. Ben ertesi gün öğrendim durumu, kitaptan haberim yoktu ama siparişlerime ekliyorum hemen.. O arkadaşımın ruhunu anlamak için onun için özel bir insanı, bir kaybedilişi, bir ruhu daha gözlemlemek zorunda hissediyorum kendimi.. Bundan sonra anlamı olur mu bilmiyorum ama yine de dünya bu kadar güzelken, yaşanılası onca güzellik varken, neden hala birbirimizi kırıyoruz sorusunun cevaplarını bulurum belki, umudum bu yönde.. Peki ama neden elimizi uzatınca dokunacak kadar yakınken yapamıyoruz bunu sevdiklerimize.. Lütfen kaybetmeden bilelim değerlerini.. Hiç huyum değildir okumadığım bir kitabı önermek ama bu sefer buna değeceğini hissediyorum.. Nefes´ten Ses´e giden yolda, lütfen bir aşinalığınız daha olsun hayata dair.. Hep, sevgiyle Ozan.. Işıklar içinde uyu!