Dört büyük halifenin birincisi ve ümmet-i Muhammed’in en üstünü Hazret-i Ebûbekir (r.a.)’dir. Ebûbekir, seher vakti teheccüd kılanların babası demektir. Hazret-i Ebûbekir’den (r.a.) sonra insanların en üstünü Ömer bin Hattâb’dır. Hazret-i Ebûbekir’den sonra hak halifedir. Lakabı hak ile bâtılı ayıran manasında “Fârûk” olmuştur. Üçüncü hak halife Hazret-i Osman’dır (r.a.). Peygamber Efendimiz’in (Sallâllahü Aleyhi ve Sellem) İki defa damadı olmuştur. Onun İçin lâkabı “Zinnûreyn” (iki nur sâhibi) idi. Hazret-i Osmân’dan (r.a.) sonra insanlann üstünü ve dördüncü halife Hazret-i Ali’dir (r.a.). Resûlullâh Efendimiz (Sallâllahü Aleyhi ve Sellem) “Dört zâtın sevgisi bir münâfığın kalbinde toplanmaz. Bu dört zâtı ancak mü’minler sever: Onlar: Ebûbekir, Ömer, Osmân ve Ali’dir.” buyurmuşlardır.