Kitap aslında 2 ayrı bölümden oluşuyor. Birincisinde mükellef oluncaya kadar,çocuklara hangi yaşlarda, hangi metodlararla dini eğitimi vermemiz gerektiği pedigolojik biçimde incelenmiş.Mesela 10 yaş öncesinde asla korkutarak ve zorlayarak değil,her zaman özendirerek ve teşvik ederek, ayrıca gözü önünde ibadetlerimizi icra ederek İslam bilincini içine yerleştirebiliriz. 10 yaşından sonra ise yaptığı ciddi hataların “tekrarı” halinde hafifçe canını acıtabiliriz ve de bunun “yaptığı hatanın karşılığı” yüzünden olduğunu,”kendisine karşı” bir öfkemizden olmadığını hissettirmemiz lazım gelir .Zaten Peygamberimizin (a.s) tavsiyesi de bu yönde. Ama şunu da unutmamak gerek ki fiziksel korkutma en son çare olmalı.Bir çok zaman şiddetli azarlama,konuşmama,küsme , eğlenceden men etme gibi cezalar çocuğun zihinnde daha çok tesir bırakmaktadır. Ancak işi çığırından çıkarmışsa terbiye etmek maksatlı pataklanabilir.Aksi takdirde her yaptığı hatayı döverek yahut sert sözlerle ikaz ederek cezalandırma girişimi çocuğun İslamdan nefret etmesine neden olacaktır. Halbuki nefret edilmesi olan ona bu davranışı reva görendir !!İkinci bölümde ise adeta mekanik bir hale dönüşen namazlarımızı tekrar nasıl sağlığına kavuşturabileceğimiz açıklanmış. Subhaneke yerine yada rukuda yada secdede değişik değişik tesbih duaları yapabiliriz(kitaptaki bu dualar peygamberimizden nakledilmiş sahih dualardır). Aklımız başka yerlerde geziyorsa,yeni ezberlediğimiz ayetlerle namazı eda etmek beynimizi onlara hatırlamaya zorlayacağından,otomatikman pür dikkat namaza konsantre olacağızdır. Daha bir sürü yöntem var ve benim gibi huşu sorunu olanlara kesinlikle öneriyorum. Gerçekten faydasını göreceksiniz (inşaAllah) … !!