Osmanlı Devleti hakimiyetindeki Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinin bir kısmında hükûmet ve ekrâd sancakları adı verilen yönetim birimleri oluşturmuş ve bu birimler yörenin nüfuz sahibi beylerinin yönetimine bırakılmıştı. 19. yüzyılın başlarından itibaren merkeziyetçi yönetim anlayışının benimsenmesiyle birlikte hükûmet ve ekrâd sancaklarının tasfiye edilmesine başlandı. Ayrıcalıklı konumlarını kaybetmek istemeyen mîrlerin bir kısmı isyan ettiler. Merkeziyetçiliğe karşı en ciddi muhalefet Cizre-Bohtan mîrlerinden geldi. Uzun bir mücadele sonucunda İzzeddin Şîr Bey’in 1855 yılında ortadan kaldırılmasıyla birlikte mîrlerin bölge üzerindeki hakimiyetine kesin olarak son verildi.Elinizdeki kitap, Osmanlı’nın son mîri İzzeddin Şîr Bey’in isyanını Osmanlı ve İngiliz belgeleri ışığında aydınlatıyor..