Ülkü Tamer, “Külüyle tanışan köpüğe”, “Kenti arşınlayan çöl gezginine” benzetmişti beni, bir önceki yapıtımdan yansıyanlara bakarak… Ve şöyle bitirmişti o yazısını: “Artık sevdiğim şairler arasında. Bundan sonra da şiirlerini merakla bekleyeceğim.”Şiir, eşzamanlı bir yolculuktur bana göre. İnsanlığın ortak duyarlılığına doğru kanat çırpar. Bireysel tarihimizin kimi izleri de dahildir buna.Kısaca yaşamın her alanına içtenliği ile girip çıkan yalın bir şiirden yanayım.ÇAĞLAÇAKIR’da, geçip gitmelerimizin aymazlığında fark edilmeyen konuşkan bir şiir çiçeğine rastladım. Rengiyle, kokusuyla ilginizi çekebilir.Umarım Ülkü Tamer’i de fazla bekletmemişimdir.