Bir Yanılsamanın Geleceği Uygarlık ve Hoşnutsuzlukları
çevirmen: Aziz Yardımlı
Yayın Tarihi: 21.05.2016
Orijinal Adi: Die Zukunft Einer İllusion
ISBN: 9789753970792
Dil: TÜRKÇE
Sayfa Sayısı: 200
Cilt Tipi: Ciltli
Kağıt Cinsi: 1. Hm. Kağıt
Boyut: 13.5 x 21.5 cm
Tanıtım Bülteni
Avusturya İmparatorluğu’nda Freiberg’de doğan ve daha sonraki yaşamını Viyana’da geçiren Sigmund Freud (1856- 1939) psikiyatride Ruhçözümleme okulunu kurdu ve insan davranışının bilinçsiz belirleyicileri üzerine büyük ölçüde tutarlı bir açıklama geliştirdi. Çok okuyan, yolculuk yapmayı ve arkeolojik nesneler toplamayı seven Freud ailesine ve dostlarına büyük bağlılık gösteren biri idi. Freud kişiliğin nörolojiye indirgenebileceğine inanan fizyolog profesör Ernst Brücke altında değerli yıllarını harcadıktan sonra, bir kez de karşıt uca geçerek histerinin iyileştirilmesinde hipnoz uygulayımını kullanan Parisli psikiyatrist Charcot’ya katıldı. Viyana’ya döndükten sonra Martha Beryas ile evlenen Freud özel olarak çalışmaya başladı. Bir süre sonra hipnozu bütünüyle gereksizleştiren özgür çağrışım yoluyla hastalarda patolojik belirtilerin nedenleri olan bilinçsiz ya da baskılanmış gerecin yeniden bilinçli olmasını sağlayabildiğini keşfetti. Bu işlemin sonucunda belirtiler ortadan kalkıyordu. Freud sağaltım yöntemine “psikanaliz” adını verdi. Kitapları ve konferansları bir yandan ona kısa bir süre içinde büyük ün kazandırırken, öte yandan tıp topluluğunun büyük bölümü tarafından kınanmasına yol açtı. Zamanla aralarında Eugen Bleuler ve Karl Jung da olmak üzere çok sayıda parlak araştırmacı Freud’un kuramı çevresinde çalışma grupları oluşturdu. İlk Uluslararası Psikanaliz Kongresi 1908’de Salzburg’da toplandı. 1938’de Avusturya Nazi Almanyasına katılınca Freud Viyana’dan ayrılarak son yıllarını ailesi ile birlikte Londra’da geçirdi.Bir Yanılsamanın Geleceği (1927) din üzerine Aydınlanma tininde yazılan en yüzeysel eleştirilerden biridir. Freud bu denemesinde görüşlerini “inançlı bir ateistin” bakış açısından sunar ve dinsel inancı gerçekleşmemiş çocukluk dileklerine bağlı bir “sinirce” sorunu olarak, ve dinsel öğretileri dilek gerçekleşmesi tarafından güdülenen bir inançlar kütlesi olarak görür. Böylece dini insan duygusunu ilgilendiren bir konu olarak değil, ama sonlu pozitif bilginin kötü almaşığı olarak yargılar. Freud duygunun bir sinirce olmadığını gözden kaçırmış görünür, ve Tanrı tasarımı altında düşünülen sonsuzun “kendi başkasında kendini bulma” olarak sevgi ya da Eros olduğunu, böyle duygu sonsuzunun sevgiden başka birşey olmadığını görmeyi istemez.1929’da Nazizmin Almanya’da ve Avusturya’da büyüyen gücünün gözdağı altında yazılan Uygarlık ve Hoşnutsuzlukları genel olarak kültürü insan doğasındaki ruhbilimsel kökenleri ile ilişkilendirir ve kültürel insanın ruhsal yapısında yatan baskılanmış bilinçsiz öğelerin bütün bir insan yazgısında oynayabileceği rolü irdeler. “Usun üzerinde hiçbir yetke yoktur” diyebilen Freud uygarlığın yazgısının usa ve istence bağlı olmadığını, ama içgüdünün, aslında özerk bir Yoketme İçgüdüsünün keyfine kaldığını düşünüyormuş izlenimini verir. — Aziz Yardımlı
MEDENİYET VE ONUN HUZURSUZLUĞU Freud’a göre, hayvani dürtülerle güdülenen insanın aynı zamanda uygar bir varlık olmaya çalışması trajik bir durumdur. Bununla beraber Freud, insanın uygarlıktan vazgeçemeyeceğini de kabul eder. Sonuç olarak ise Freud, uydarlığın kazçınılmaz bir huzrsuzluğunun var olacağını söyler. Medeniyeti bir süreç olarak gören Freud, medeniyet bizleri bir araya getiren şey olduğunu söyler. Bireyleri gruplar halinde yani, insan aileye, ırk insanlığa ve ulusu dahil ederek gruplar oluşturuyor. Süreç ulusta bitmiyor insanlığın büyük birliğine kadar sürüyor.. Sadece ulus medeniyeti değil, insanlığında medeniyeti var olduğunu söyler. Bireylerin gruplara dahil olması olayı medeniyettir. Medeniyetin bir rolüde süreç içine girmektir. 1. Süreçte insan esas olarak agresiftir. İnsanın doğal içgüdüsü vardır. İnsanda içgüdü olduğu içinde süreç ve kasıtlık var. İnsanın agresifliğini içinde tutan birde üst durum vardır. Aşk ve ölüm arasında bir mücadele vardır. Eros, bireyin hazlarını tatmin etmeye çalışan ve yaşama arzusudur. Ölümü kontrol altında tutan şey ise, medeniyettir. İnsanın yıkıcı yönlerini kontrol altında tutmak için gözlemleyen bir şeydir medeniyet. Bu ikisi arasında olan mücadele ise insan türünün yaşama mücadeledir. Freud, medeniyeti birey gibi düşünüyor. Bir şekilde medeniyetin super egosu var. Bu da Freud’a göre, kültürdür. Bireyin kötü olması kendisinin kötü olmasıyla alakalı değildir. Zina zararlı değidir, ortaya çıkan şey iki bireyin istemesi ve yapılmasından dolayı zarar oluşmaz. Ancak burada suçluluk duygusu ortaya çıkar. Freud’a göre otorite dış etki olabilir. Anne ve baba kötü olanı engeller. Sekse ilişkin şeyleri yasaklıyorlar. Kötü olan şeyleri engelleyerek suçluluk duygusunu oluşturuyorlar. 2 çeşit suç vardır. Anne-baba ‘dan korktuğu için iç güdüsel olarak yapmayanlar ve super egodan korktuğu için kendi kendini kontrol edenler. Freud’a göre babamızı öldürmekle düşünmek arasında hiç bir fark yoktur. İkisi de suçluluk duygusudur. Neden suçluluk duygusu duydugumuza Freud çünkü aşk ve ölüm arasında mücadelenin sınırları kesin belli değildir diye cevap verir.Egoistik davranış bireyin gelişmesiyle alakalı bir şey. Bir dürtü ve egonun birleşmesi lazım. Bireyin gelişmesi egoistik bir dürtüdür. Fedakarcı davranış ise, bizim aile, ulus, insan olabilmemiz için yapılan çaba. İnsanlığın gelişmesine yapılan çabadır.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
Eser kült olmakla beraber baskının kötülüğü okumayı epey zorlaştırmakta.
MEDENİYET VE ONUN HUZURSUZLUĞU Freud’a göre, hayvani dürtülerle güdülenen insanın aynı zamanda uygar bir varlık olmaya çalışması trajik bir durumdur. Bununla beraber Freud, insanın uygarlıktan vazgeçemeyeceğini de kabul eder. Sonuç olarak ise Freud, uydarlığın kazçınılmaz bir huzrsuzluğunun var olacağını söyler. Medeniyeti bir süreç olarak gören Freud, medeniyet bizleri bir araya getiren şey olduğunu söyler. Bireyleri gruplar halinde yani, insan aileye, ırk insanlığa ve ulusu dahil ederek gruplar oluşturuyor. Süreç ulusta bitmiyor insanlığın büyük birliğine kadar sürüyor.. Sadece ulus medeniyeti değil, insanlığında medeniyeti var olduğunu söyler. Bireylerin gruplara dahil olması olayı medeniyettir. Medeniyetin bir rolüde süreç içine girmektir. 1. Süreçte insan esas olarak agresiftir. İnsanın doğal içgüdüsü vardır. İnsanda içgüdü olduğu içinde süreç ve kasıtlık var. İnsanın agresifliğini içinde tutan birde üst durum vardır. Aşk ve ölüm arasında bir mücadele vardır. Eros, bireyin hazlarını tatmin etmeye çalışan ve yaşama arzusudur. Ölümü kontrol altında tutan şey ise, medeniyettir. İnsanın yıkıcı yönlerini kontrol altında tutmak için gözlemleyen bir şeydir medeniyet. Bu ikisi arasında olan mücadele ise insan türünün yaşama mücadeledir. Freud, medeniyeti birey gibi düşünüyor. Bir şekilde medeniyetin super egosu var. Bu da Freud’a göre, kültürdür. Bireyin kötü olması kendisinin kötü olmasıyla alakalı değildir. Zina zararlı değidir, ortaya çıkan şey iki bireyin istemesi ve yapılmasından dolayı zarar oluşmaz. Ancak burada suçluluk duygusu ortaya çıkar. Freud’a göre otorite dış etki olabilir. Anne ve baba kötü olanı engeller. Sekse ilişkin şeyleri yasaklıyorlar. Kötü olan şeyleri engelleyerek suçluluk duygusunu oluşturuyorlar. 2 çeşit suç vardır. Anne-baba ‘dan korktuğu için iç güdüsel olarak yapmayanlar ve super egodan korktuğu için kendi kendini kontrol edenler. Freud’a göre babamızı öldürmekle düşünmek arasında hiç bir fark yoktur. İkisi de suçluluk duygusudur. Neden suçluluk duygusu duydugumuza Freud çünkü aşk ve ölüm arasında mücadelenin sınırları kesin belli değildir diye cevap verir.Egoistik davranış bireyin gelişmesiyle alakalı bir şey. Bir dürtü ve egonun birleşmesi lazım. Bireyin gelişmesi egoistik bir dürtüdür. Fedakarcı davranış ise, bizim aile, ulus, insan olabilmemiz için yapılan çaba. İnsanlığın gelişmesine yapılan çabadır.