Bu yüce varlık ölüm müydü bilemiyorum ama içimden öylece çömelmek gelmişti. Varlığına inandığım, ötesiyle ilgilenmediğim o “gerçek” karşısında acz içindeydim. Hazırdım. Bekleme anımla arzumu sevmeye başlamıştım. Dağların onca baş kaldıran, ihtişamlı görüntülerine kağmen, beyat bir kar örtüsüne olan tesliyetin kıyaslanmayacak kadar zayıftı. Bu zayıflığımın bilincinde asi olabilmenin yanlış bir tavır olacağını da biliyordum ve hiçbir zaman “eğer Tanrı varsa herşey onun elinde onun iradesi dışında bir şey yapamam ben.