Duvarda bir delik… Genişletmek için çaba harcıyoruz. Elden ele bir demir çubuk dolaşıyor. Herkes birkaç darbe vuruyor duvara. Nefes nefese, ter içinde devam eden bir çaba… Demirin sertliğinden avuçlarımız patlıyor. Duvardan kalkan her toz taneciğinden bir umut zerreciği havalanıp delikten firar ediyor. Durmuyoruz; boğulmaktan, yanmaktan, kurşunlardan bahtımıza düşeni almış olmanın öfkesiyle oyuğu genişleterek bir çıkış, bir kaçış alanı yaratmak ve mücadeleyi sürdürebileceğimiz bir kanal oluşturmak istiyoruz. Umudun gölgelere hapsedildiği bu daracık koğuştan akıp yaşama karışabileceği bir nehir yatağı arıyoruz.