Dilin sadeleşmesi hareketinin inkişafına mani olan bir diğer amil de tatbikat hususunda baş gösteren ihtilâflar olmuştur. Zaten bütün yeni fikirlerin umumi tasvibe mazhar olmadan evvelki kaderi budur. Bazıları lisanı sadeleştirmeyi taşra ve köy lisanına avdet şeklinde anlamışlardır. Gayet tabiî olarak bunların elinde türkçe ev içindeki konuşmalara bile kifayet etmiyecek kadar mahdud aşağı yukarı bin kadar kelimeden ibaret bir lisan halini alıyordu. Bu muharrirler şekilde matlub (istenen) sadeliği mevzulara da teşmil ederek ciddî mecmuaların sahifelerinde hece vezni ile yazılmış ve halka hita etmek bahanesi ile otlaklardan, kuzulardanve basit çoban şarkılarından bahseden bir safiyet taşıyan bu şiirler bu cereyanın hakikî sanatkârların indinde itibardan düşmesine sebep oluyordu. (Kitap’tan sf.37)