“İnsan ölürken hiç yaşamamış gibi yaptıklarına ve yapamadıklarına hep pişman, hep eksik ölüyormuş onu anladım. Yine de ölmek için fazla güneşli bir gün, şikâyetim biraz da bundan. Bir de iyi ki dünyanın lüksüne düşkün zengin biri değilmişim yoksa hiç öleceğim gelmezdi. Dünyayı benim sanırdım.”“Kalbim! Sen benden ben de senden daha beter korkuyorum. Ben razıyım senden bil istedim. Bu ana kadar beni hep doğru zamanlarda uyardın. Hem zamansız hem de yalanlarla getirilen bir yabancıya durduk yere aklıma girip teslim etmedin beni. Senle daha uzun bir yolculuğumuz olsun isterdim. Bir gün senin aşk çarpıntılarını özgürce hissetmeyi, heyecanla duymayı çok isterdim. Nasip be kalbim… Ben senden razıyım…”
Kitap Yorumları - (0 Yorum)