II. Abdülhamid, 33 yıllık padişahlığı ile Osmanlının son dönemine damga vurmuş; düşmanlarının “Kızıl Sultan,” sevenlerinin “Ulu Hakan” olarak nitelediği bir hükümdar. Bediüzzaman Said Nursî ise, onunla iktidarının son döneminde yolu kesişmiş ve fikirleriyle sonraki süreçlerde de derin izler bırakmış bir inanç, ilim, fikir ve mücadele insanı. Hayatı boyunca hürriyet idealinin peşinde koşan Said Nursî, “şefkatli sultan ve bir nevi veli” olarak nitelediği Abdülhamid’in şahsına değil, hafiye jurnalleriyle yürüyen istibdat rejimine karşı çıktı. Elinizdeki eserde, Sultan Abdülhamid’in uygulamaları, onu bunlara mecbur kılan şartlar ve Bediüzzaman’ın yaklaşımları, kaynaklara dayanan ciddî ve titiz bir araştırma ile mercek altına alınıyor.