Modern hikâye ve romanın menşeinde ileri sürülen tezlerden biri de “makâme” olup bu türün ilk örneği X. yüzyılda Bedîüzzaman el-Hemedânî tarafından verilmiştir. Eserde 51 adet makâme Arapçadan Türkçeye tercüme edilmiştir. Makâmeler bir anlatıcı tarafından anlatılmakta ve genellikle dilenci olan kahramanın maceralarını içermektedir. Yarıdan fazlasının konusu dilencilik olan makâmelerde kurnazlık, kahramanlık ve aşk gibi çeşitli konular ele alınmıştır. Hikâye ve romanla mukayese edildiğinde basit olarak nitelendirilebilecek makâmeler türünün ilk örneği olması ve hikâye ve romana ilk esas teşkil edebilecek bir edebi tür olması bakımından önem arz etmektedir. Eserin girişinde el-Hemedânî’nin eserleri ve hayatı ile genel olarak makâme edebi türü hakkında bilgi verildikten sonra tercüme edilen 51 makâme yer almaktadır. Makâmelerin dili genel olarak sade ve anlaşılır olup gerekli yerlerde birçok dipnotla gerekli izahat yapılmıştır. Eserde yer yer yapılan yazım yanlışları dikkati çekmektedir.