Babam sık sık fikre dalar, derin derin düşünürdü. Babamın düşünceli çehresine bakamaz ve çok rahatsız olurdum. Bir defasında ona sordum: “Ne düşünüyorsun baba?” O, “Düşünmüyorum, özümle toplantı yapıyorum!” diye cevap verdi. Ben o zaman çok genç idim. Bundan dolayı da babamın verdiği cevabın mahiyetini anlamadım. Ama bu cevap beni düşündürmeye başladı. Ve özüm yaşlandıkça “Özüm özümle toplantı yapıyorum” sözünün asıl mahiyetini idrak ettim. Çünkü ben kendim de kendimle toplantı yapmaya başlamıştım.Selim Özdemir’in “Kendimle Toplantım Var!” başlıklı yazısı, insanın içindeki seslerin çarpışmasını ve mücadelesini ifade ettiği için çok hoşuma gitti. Bunu da unutmak olmaz ki, bu fikirler Celaleddin Rumi’nin ve Yunus Emre’nin “kendini aramak” ve “bende bir ben var benden içeri..” felsefelerinden doğmaktadır.Bahtiyar Vahabzade