Türk Devrimi, sadece Türk vatanını yabancı egemenliğinden kurtarmakla kalmadı, aynı zamanda Türkiye’nin yeni liderlerinin, Türk toplum ve devletini yeniden inşa etmeye giriştiği bir dönemle takip edildi. Hatta Lozan’da milliyetçi Türkler lehte barış anlaşmasını sonuçlandırmadan önce, iç devrim başlatılmıştı. Türkiye’deki milliyetçi hareketler, var olan rejimi devirdikten ve çok sayıda düşmanı yendikten sonra cumhuriyet yönetimini kuran küçük bir grup tarafından teşvik edildi ve sonuçlandırıldı. Bu yönetim onların mutlak hakimiyet liderliğini çok az gizliyordu. Türkiye Cumhuriyeti, ülkedeki demokratik büyümenin doğal bir sonucu değildi. Arnold J. Tonynbee ve Kenneth P. Kirkwood’ın belirttiği gibi “Bu nedenle, bu cumhuriyetin büyüme ve gelişmesini, Fransız ve Amerikan demokrasilerinin incelenmesinde yapmamız gerektiği gibi halk kitlelerinin psikolojisinde değil, cumhuriyetin birkaç liderinin politikasında aramalıyız.” “Araştırmalarımızdan hatırlamalıyız ki tuhaf ve yabancıl bir şey olan Cumhuriyet, ilk yıllarında insanların kalplerinde sağlam bir şekilde kök salmaz, ancak uysal olan ve bir anlık sevinen köylü nüfusun kalbine Cumhuriyet tohumları üstünkörü olarak atılır.”