… gencecik bir delikanlı, tedavi masasına geldi. Hali oldukça kötü görünüyordu. Her tarafı kan revan içindeydi. Vücudunda sağlam bir yeri kalmamış gibiydi. Kelimenin tam anlamıyla perişandı. Yaşayacak gibi görünmüyordu. Her an can verebilirdi.Durumun vahametini gören doktor, sırada bekleyenleri de düşünerek, yardımcı olan askerlerine, büyük bir metanet içinde,“Kaldırın bunu…” dedi.Askerler tam yaralıyı kaldıracaklardı ki, masada yatan yaralı asker,“Baba..!” dedi, zorla, “baba…”Doktor, duyduğu sese inanamadı önce. Kısa bir şaşkınlık geçirdi. Tanıyordu bu sesi. Evet, evet, tanıyordu bunu. Bu oğlunun sesiydi…• * *Doktor bir müddet öylece durdu. Vatanın özgür kalması için canını veren oğluna baktı. Kaç vatan evladının böyle şehit verildiğini, kaç tanesinin daha böyle şehit verileceğini düşündü. “Demek ki,” dedi içinden, “özgürlük bu kadar pahalıymış.”