Yolculuk30 Temmuz 1958 günü Ankara'dan trene verdiğimiz kilimlere sarılı yataklar, bir küçük sandık ve birkaç valizden oluşan eşyalarımızı Sivas garından alarak üstüne attığımız yüklü kamyonla yola koyulduk. Hakim atandığım İmranlı ilçesine gidiyoruz. Geniş olan şoför yerinde ben, eşim Ayser, üç yaşındaki oğlum Şadi ve bir yaşındaki Naci yerlerimizi almıştık. Bir bilinmeyene gider gibiydik. Ankara'da büyümüş olan eşim kasaba yaşamı hakkında hiçbir bilgi ve deneyimi olmadığı için heyecanlıydı. Çocukların bir şeyden haberi yoktu. Onlar bir değişikliğin heyecanını yaşıyorlardı.
Cumhuriyetin bir genç hakimi, mesleğinin zorlukları yanında o günün yaşam koşullarıyla da mücadele etmektedir.Yıllar sonra değişen çok şey olmadığını görmek üzücü.Genç hukukcuların istifade etmesi gereken bir eser.
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Cumhuriyetin bir genç hakimi, mesleğinin zorlukları yanında o günün yaşam koşullarıyla da mücadele etmektedir.Yıllar sonra değişen çok şey olmadığını görmek üzücü.Genç hukukcuların istifade etmesi gereken bir eser.