Bir kat yerin dibine girdik, orada insan olduğumuzu gördük. Çok önceleri, orada, toprağı deşip yerimizi yapmıştık. Canlı olarak yaşamak için, zaten bir kat yerin dibinden başlamak ve o dibe bağlı kalmak gerekir. Biz kulemizin dip katına girdiğimizde, her şeyin saf doğa, saf toprak ve saf insan olduğunu gördük. Bu bodrum katında dölllenen koku, en has insan kokumuzdu. Dikkatimi çeken en öenmli şey bu kata çıkar çıkmaz gördüğümüz bir ölünün tabutuydu. Kulamizin alt katlarında gerçekten insandık. Başlangıçta bize gereken aletleri yapmıştık. Bunlar, beslenmeyi ve eğlenmeyi başarmak için yaptığımız aletlerdi. Ama akıllı hayvanlar oluşumuz, bizi, birbirimizi akıllıca öldürmeye yarayacak aletler yaratmaya çıkarmıştı. Evet, altı katlı kulamizin en son katında; birbirimizi öldürmek için yarattığımız silahları sergilemiştik.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)