“emniyet kemeri takılmamıştı sözegeceydi söz, geceyi geçiyordumanlamlarına yakalandımruhuna üfledimkaç promil anlamlı çıktım bilmiyorumsözlükte durduğu gibi durmuyor sözcükler”Bazen anlam, sözcüklerden önce ulaşıyor karşıya ve kaçınılmaz kılıyor ruhtaki kazayı. Paramparça her yer, darmadağın… Yüzümüz, evet yüzümüz… En iyi oradan okunuyor bu kazanın tutanağı.bir gün niyetlenirse ellerin neştereyara bere içinde koma aşkıacemi eylemeya usta bir hekim ol ya usta bir katil”Bazen de anlam, hiç ulaşmıyor karşı yakaya sözcükler gitmiş olsa da. Her sokak başını aşk kesmiş. Bir ihtilal sabahı yüzümüz. En acı ve en suskun, oradan okunuyor.CENGİZ ŞAĞBAN