Parçalanmış aile dramları hem çok üzerdi. İçlerindeki sevgi bağı kırılmış,, yasanım ve evirtiğin büyüsü, heyecanı gitmiş ama yine de birlikte yalayan insanların o sönük dünyalarında kendi yalnızlıklarımla eridiklerini görmek son derece büzün veriyordu bana.Her ilişki iğinde kendine özel bir büyüyü saklıyordu. Kristal cam vazo gibiydi her ilişki. Kınlımdan önce en güzel yerlerde saklanırken kırıldıktan sonra ber şey bitiyor, çöp kutusuna atılıyordu. Aşklar da böyleydi, dostluklar da, evlilikler de, sevgiler de…Elleri düşerken ellerimden »özlerini gözlerime dikip şöyle demişti: “Sakın hüzün verme sevgili. Sakın aeı verme, yapma. Sakın acı verme,yapma.Sakın kırılmasın içimizdeki bu sevgi büyüsü. Adın hüzün olmasın…”