Resim onun için "aşk"tı, "sevgili"ydi, sevginin yerini tutmuştu. Ama bir de insana yönelik o büyük acı vardı yüreğinde taşıdığı. Bir gün onu peşinden sürükleyip götürecek kadar kuşatıcı acıma dalgaları. Çizgiler elinden kayıp gidiyor, tuvalde bir yüz. Gülmeyi unutmuş bir yüz, acı çekmiş bir yüze dönüşerek, acı dalgalarıyla canlanıveriyordu. El-Greco'nun insanlarına, acının olgunlaştırdığı, saydamlaştırıp melekuti bir ifade kazandırdığı insanlarına benzer yüzler, düşlerin hapsedildiği dalgalarda, duyarlılığını paylaşacaklardı.Son olarak soyut, iç mücadelelerini tasvir eden kırık çizgilerle donattığı birkaç kara kalem resim yapmıştı. Taif bağlarında gönüllere süzülen bir ışık huzmesiydi Hz. Muhammed. Simasında tasavvur ettiği hüzünlü göçebe gülüşü ışık huzmesine dağılmıştı. Ayakları çalı dikenleriyle kanamıştı. Delilikle, sihirbazlıkla suçlanıyordu. Sadık eşi Hatice'yi ve hamisi amcası Ebu Talib'I yitirmişti. Haticesiz Nebi, Taif'te çocuklar ve serserilerce taşlanıyordu. Mübarek ayaklarından kanlar akıyordu. Sığındığı bağda bir asma kütüğünün gölgesindeki yakarışını renklerle resmetmeye çalışmıştı. "Sen acıyanların en merhametlisisin. Sen zayıfların, ezilmişlerin Rabbisin. Sen, benim Rabbimsin."
Çoğunlukla gerçek kişilerin gerçek hikayeleri..Satırların arasından kendi gerçekliğimizi görmeniz de olası..Ömrüne bereket yüreğine sağlık Cihan ablanın..
Cihan Aktaş’ın çoğu hikaye kitaplarını okudum; ama içlerinde belki de en sevdiğim Acı çekmiş yüzünde.. Cihan Aktaş tarzını sevenlerin, hani derler ya, elinden düşüremeyeceği bir kitap. Bu kitap içindeki çoğu hikayeleri tekrar tekrar okumuşumdur.Cihan Aktaş hikayelerinin özelliği; o kadar hayatımızı yansıtır ki, hemen her satırı “evet zamanında ben de böyle birşey hissetmiştim, düşünmüştüm” diyerek okursunuz. Genelde mutlu sonu olmayan, aynı hayatımız gibi biraz acı biraz hüzün dolu, hayatın koşturmacasını yansıtan hikayeler. Kitaba ismini veren ilk hikaye mesela: “Acı çekmiş yüzünde”, ismiyle bile insanı hüzünlendiriyor değil mi? Kitaptaki diğer hikayeler de hepsi birbirinden gerçekçi.
Acı Çekmiş Yüzünde, Şemsiyenin Altında, Nesimi’nin Dönüşü, Parkta Bir Sabah Erkenden, Müfettiş Fethi’nin Penceresi, Fıstıkağacı’ndaki Ev, Dağınık Dünya ve Sihirli Karanfiller.. Kitabın içindeki hikayelerin isimleri.. Cihan abla okurlarının isimlerinden de çok şey anlayabileceği isimler bunlar… Bir solukta okuduğum bir Cihan abla kitabı oldu yine.. Şemsiyenin Altında ve Dağınık Dünya favori hikayelerim olmakla birlikte, gerçekten fevkaladeler..
cihan aktaş’ın kaleminden bizden hikayeler akmış sayfalara..okurken içinizden birilerinin hikayelerini okuduğunuzu düşünüğünüz bir akıcılığa sahip..kitap sekiz hikayeden oluşuyor..hepsi de birbirine benzemeyen ama birbirine teğet geçen hayatlar..sorular, sorunlar, çözüm arayışları aynı.yazar bize aynı hikayeyi başka bir açıdan okur gibi..
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Çoğunlukla gerçek kişilerin gerçek hikayeleri..Satırların arasından kendi gerçekliğimizi görmeniz de olası..Ömrüne bereket yüreğine sağlık Cihan ablanın..
GERÇEKTEN AKICI VE ÖĞRETİCİ.OKURKEN O DÖNEMİ YAŞAYACAKSINIZ.
Cihan Aktaş’ın çoğu hikaye kitaplarını okudum; ama içlerinde belki de en sevdiğim Acı çekmiş yüzünde.. Cihan Aktaş tarzını sevenlerin, hani derler ya, elinden düşüremeyeceği bir kitap. Bu kitap içindeki çoğu hikayeleri tekrar tekrar okumuşumdur.Cihan Aktaş hikayelerinin özelliği; o kadar hayatımızı yansıtır ki, hemen her satırı “evet zamanında ben de böyle birşey hissetmiştim, düşünmüştüm” diyerek okursunuz. Genelde mutlu sonu olmayan, aynı hayatımız gibi biraz acı biraz hüzün dolu, hayatın koşturmacasını yansıtan hikayeler. Kitaba ismini veren ilk hikaye mesela: “Acı çekmiş yüzünde”, ismiyle bile insanı hüzünlendiriyor değil mi? Kitaptaki diğer hikayeler de hepsi birbirinden gerçekçi.
Acı Çekmiş Yüzünde, Şemsiyenin Altında, Nesimi’nin Dönüşü, Parkta Bir Sabah Erkenden, Müfettiş Fethi’nin Penceresi, Fıstıkağacı’ndaki Ev, Dağınık Dünya ve Sihirli Karanfiller.. Kitabın içindeki hikayelerin isimleri.. Cihan abla okurlarının isimlerinden de çok şey anlayabileceği isimler bunlar… Bir solukta okuduğum bir Cihan abla kitabı oldu yine.. Şemsiyenin Altında ve Dağınık Dünya favori hikayelerim olmakla birlikte, gerçekten fevkaladeler..
cihan aktaş’ın kaleminden bizden hikayeler akmış sayfalara..okurken içinizden birilerinin hikayelerini okuduğunuzu düşünüğünüz bir akıcılığa sahip..kitap sekiz hikayeden oluşuyor..hepsi de birbirine benzemeyen ama birbirine teğet geçen hayatlar..sorular, sorunlar, çözüm arayışları aynı.yazar bize aynı hikayeyi başka bir açıdan okur gibi..