Yeterince koruyamayız, kendimizi açığa vurarak içimizi. Gevezeliğe gelmez gerçek yaşantılarımız, kesin mi kesin bu. İsteseler de açıklayamazdı kendilerini bu yaşantılar. Söz yanılgıya düşer, yetersizdir burada. Ne işe yarar bildiğimiz sözcükler, hepsini dışladıktan sonra? Bir aşağılama vardır her söylevin içinde. Öyle görünüyor ki dil bir aracı, bir ilişki sağlayıcı, ortak nesne olarak bulunmuştur. Konuşan kimse ancak kendini sergiler demek…