Mezhepsel anlamda ortaya konan her fikrin ,yapılan her davranışın doğru veya yanlış olma ihtimali söz konusudur.Bununla birlikte söylenen her sözün ,yapılan her işin bir anlam boyutu vardır.Önemli olan bunlara adil bir şekilde yaklaşarak kastedileni tarafsız bir şekilde anlatmaya çalışmaktır.Söylenileni tarafsız  bir şekilde anlamak yerine ona sübjektif anlam yüklemek haksızlıktır.Bu tür bir haksızlığın  örneğine Eş’arî ve Eş’arîler’in Ebû Hanife ve taraflarına ,sonrasında ise Hanefiler’in ve Nesefî’nin onlara yönelik söylemlerinde rastlamak mümkündür.Her iki kesim de büyük ölçüde anlamayı değil anlam yüklemeyi ön plana çıkarmıştır.Bu da onları ister istemez birbirlerini küfürle itham etmeye kadar varan  sert bir dil kullanmaya sevk etmiştir.Halbuki her şeyin anlamı nereden,nasıl ve niçin bakıldığına bağlıdır.Eş’arîler  itikadî konulara Allah’ın kudretini ön plana çıkararak yaklaşırken,Hanefi-Mâtürîdîler ise Allah’ın hikmetini öncelemişlerdir.Bu da doğal olarak farklı sonuçlara ulaşmalarına sebep olmuştur.