Genç şair gösterir ki bize, dağda olmasan da o demde, dağlı olabilirsin yüreğinde. ve henüz biçmemişse de terziler o kutlu üniformayı üstüne, gerillayı ve devrimi dile getiren güzel şarkılar söyleyebilir biri yine de. bu, bir deruni yaşama vakasıdır çünkü. “o kendi yoluna gitti / ben kendi dağıma” diyen insan, o kadar hisseder ki kendini ötekinde, kalbî dizeler melodik bir tonda kanar dudaklarında: “acına dokunduğumda içim acıdıyüreğinde kalbim atıyordukendimi gördüm yaslı gözlerindeyaralıydın yaram kanıyordu” ve imgelerin cümbüşünde “kör suskunluk”a isyan eder şair ve her şeyi yakar,  “ama yanmış avucumda / sadece / dağlı bir çiçek kalsın / emanet düşlerden kalma” der.A. Rahman Çadırcı