“O da ne? Neler oluyor? Bu balık akvaryumdaydı, nasıl havuza geldi? Allah, Allah!” der. Balık, öfkeli ve sert bir şekilde Doğan’a bakmaya devam eder. Doğan: “Ne istiyorsun? Sen de nereden çıktın?” diye sorar. Balık, öfke saçan bakışlarını, Poğan’a diker. Bütün gücüyle ona bağırır: “Sen, beni suyumdan nasıl çıkartmıştın? Ben nefes alamayıp çırpınırken, gülüp duruyordun, yetmezmiş gibi, beni sıkarak keyifle, acı çekmemi seyrediyordun. Vicdansız seni!” der. & Ebrar, resmi yaparken adeta çizdiği şeyi yaşıyordu. Çizdiği dünyaya gitti. Nereye baksa mutlu yüzler, güzellikler vardı. Renkli olmalıydı bu güzellikler. En güzel, en canlı, en gülümseyen renkleri hak ediyordu bu gülen dünya. Tebessüm ederek: “Ne güzel! Savaş yok, çocuklar ağlamıyor, öksüz kalmıyor; dünya gülüyor.”dedi. Eğitimci yazar Ahmet Maraşlı: “Hikâyelerinizi gözden geçirdim. Bir paragraf gözlerimin dolmasına neden oldu.” Ahmet Maraşlı Hocama hangi paragraf olduğunu sorduğumda aldığım cevap, beni çok şaşırttı; çünkü ben de o paragrafı yazarken gözyaşlarımı tutamamıştım.