Anneciğim!Bu eserimi sana ithaf ediyorum. Zira sen her Ramazan ayında evimizde hafızlar tarafından okunan Kur’an-ı Kerim’i -perde arkasında- huşu içerisinde dinlerdin…Sen Kur’an dinlerken yanı başında oynayıp gürültü yapacak olduğumda sert bir işaretle beni uyarır veya sessiz bir işaretle beni uyarır veya sessiz bir şekilde senin yanına oturur, okunmakta olan Kur’an-ı Kerim’i dinlerdim. Her ne kadar manasını anlamasamda kalbim onun ilahi mûsıkîsi ile dolup taşardı…Tek amacım vardı, o da Kur’an’ı ezberleyerek Allah’ın ihsan edeceği güzel bir sesle sana Kur’an okumam idi. Amacımın bir kısmı gerçekleşmiş ve ben hafız olmuştum.Anneciğim!Aramızdan ayrılıp gittin, ancak hayalimde, seni evde radyo başında Kur’an dinlerken canlandırıyorum. Öyle ki yüz hatların Kur’an’ın amaçlarını ve ince nüktelerini engin görüşün ve açık basiretinle anladığını gösteriyordu.Oğlu Seyyid.