“Ona kedilerden bahsedecektim, kedileri sevmediğini bildiğim halde, ona kendimden bahsedecektim, sarp kayaları oyarak nasıl kırlangıç yuvaları yaptığımı, sonra çamur, sap samur taşıdığımı, sonra nasıl uzun yolculuklara çıkmak için kısa hazırlıklar yaptığımı, sonra neden ağlayamadığımı, gözlerimdeki yorgunluğun sebebinin aslında uykusuzluktan olmadığını, acının bir tür tezahürü olduğunu, sonra, yumuşak bir toprak arayan vahşi bir hayvan gibi bütün bedenimi saran elektriğin birdenbire boşalması için neler yaptığımı, hepsini, hepsini anlatacaktım.Bir şey dışında her şey beni ele verecekti; sabır…”