"Benim adım Meyaser" dedi.Tanımlayamadığım, içimi kaynatan bir sıcaklık avucuma akıyor, birikiyor,derimden içime akıyordu sanki.Ellerimi çekmek istedim.Çekemedim.Dudakları kıpırdadı."Beni kitaplarda, aşkın dağlarında ve ölüm anında bulabilirsin" dedi.Onca duyarlılıktan sonra elde yalnızlık kalınca dünya ile konuşmanın vaktidir.Yavuz Ekinci'nin usul ve acı dolu bir sesle konuşması sizi kalbinizden yakalayacak.
Kitap hakkinda yazilmis degerlendirmelerin cogunu abartili buldum, ama yinede kim ne derse dersin Yavuz Ekinci güneydogu ve dogu anadoluda öykünün öncü isimlerinden… Kendisine bu güzel öykülerinde bizi anlattigi icin tesekkür etmek istiyorum…
Ekincinin hangi öyküsünü okursaniz okuyun , az çok o öykü ile hangi dünyalara yolculuk yapacağınızı, o öyküden neler öğreneceğinizi bilirsiniz.Ben Meyaserin Uçuşu kitabıni okumaya başlamadan önce, kitapta aşk, büyü, mücadele, ve dogal bir alemle başbaşa kalacağımı biliyorum…
Fevzi Bilge’nin yorumu icin: Sizin gibi, bir yere gelememis ortalikta yazar gecinen, dise deger bir eser verememis, yalnizca yasadigi sehre( ve sehrin populer ve feodal statukosuna) sirtini dayayan, ordan beslenip, bir tek onlara hitab edecek denli kucuk, basit, ücüncü dunya ülkelerinin yirmisekizinci sinif bir sehrinde yasayan Pancovilla kilikli heriflerin yazdigi yazilardan kat be kat sanatsal, cagini asmis bir öykücünün kitabini okumak daha mantikli ve anlasilir bir edimdir. Kendiniz gibi “fevzicikler” yaratip Batman sokaklarinda gezmeniz ne hos! Cektiklerinizi, icinde bulundugunuz basarisizlik cikmazini anliyorum… meyaserin ucusu icin: gercek öyku, edebiyat okurlari Yavuz Ekinci’yi bilirler elbette. burjavanın yasam özentilerini eleştirip burjuva sistemin içinde varlıgini idame ettiren, halkin basitliini elestirip, kitaplarını satmak için halka gülen çok “degerli” fevzicim…canim biraz kitap okursan meyaserin ucusundan dostoyevski, tolstoy, balzac, shakesper ve gogolun tadını alirdin…ama senin o halkin senin basit kitaplarini okumayi seviyor …sen aydın,entellektüel ve çagına sigmayan bir deha oldugun için bunları okumazsın tabiiki!!!
Yavuz Ekinci bir yazıncı değil, hiç eksiksiz bir devrimcidir. Katılıp kendi çapında güç verdiği devrim yaratmıştır öykülerinde. O da, devrime ve halka karşı duyumsadığı borçluluğu, kendi ülkesindeki gecekligi, deneyim ve algılama birikimlerini öykülestirerek ödemeye çalışmıştır. Yani onu devrim bir yazıncı yapmıştır. Kitabı yayınlanır yayınlanmaz aldim ve öykülerinden cok etkilendim, kitap bence hemen Avrupa dillerine çevrilmelidir. Kendisi de gündelik devrimin bir çocugu olan Ekinci, dünya devrimcilerine bir armağan olarak bırakiyor öykülerini.
Meyaser’in Uçuşunu okudugumda, gözüme ilk carpan sey yazarin öykülerinde köye ve köysellige cok fazla yer vermis oldugu idi.. evet bi zamanlar fakir baykurtla acilmis olan devir artik bitti, insanlar icin artik cok da cekici gelimiyor köysel gerceklik üzerine bi seyler yazildigi zaman… ama öbür taraftan yavuz ekinci de borges`in, thomas mann´in ve kafkanin edebi duyarliligindan izler bulmam yazarin öykülerindeki duyarliliginin göstergesi olarak beni sevindirdi… Kafatasinin öyküsü kurgusal ve estetik kaygilarin iyi bütünlestirildigi bi yökü idi… bunun yaninda rüya öyküsündeki edebi ve psikolojik tahliller de etkilyeici idi… bi de yazarin köylerde hep özlemini cektigi yasam tarzini dedesinin yasayinda simgesellestirmesi de dikkat cekici idi.. ama herseye ragmen ilk öykü kitabi icin basarili bi baslangic olmus bence..
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Kitap hakkinda yazilmis degerlendirmelerin cogunu abartili buldum, ama yinede kim ne derse dersin Yavuz Ekinci güneydogu ve dogu anadoluda öykünün öncü isimlerinden… Kendisine bu güzel öykülerinde bizi anlattigi icin tesekkür etmek istiyorum…
Ekincinin hangi öyküsünü okursaniz okuyun , az çok o öykü ile hangi dünyalara yolculuk yapacağınızı, o öyküden neler öğreneceğinizi bilirsiniz.Ben Meyaserin Uçuşu kitabıni okumaya başlamadan önce, kitapta aşk, büyü, mücadele, ve dogal bir alemle başbaşa kalacağımı biliyorum…
Fevzi Bilge’nin yorumu icin: Sizin gibi, bir yere gelememis ortalikta yazar gecinen, dise deger bir eser verememis, yalnizca yasadigi sehre( ve sehrin populer ve feodal statukosuna) sirtini dayayan, ordan beslenip, bir tek onlara hitab edecek denli kucuk, basit, ücüncü dunya ülkelerinin yirmisekizinci sinif bir sehrinde yasayan Pancovilla kilikli heriflerin yazdigi yazilardan kat be kat sanatsal, cagini asmis bir öykücünün kitabini okumak daha mantikli ve anlasilir bir edimdir. Kendiniz gibi “fevzicikler” yaratip Batman sokaklarinda gezmeniz ne hos! Cektiklerinizi, icinde bulundugunuz basarisizlik cikmazini anliyorum… meyaserin ucusu icin: gercek öyku, edebiyat okurlari Yavuz Ekinci’yi bilirler elbette. burjavanın yasam özentilerini eleştirip burjuva sistemin içinde varlıgini idame ettiren, halkin basitliini elestirip, kitaplarını satmak için halka gülen çok “degerli” fevzicim…canim biraz kitap okursan meyaserin ucusundan dostoyevski, tolstoy, balzac, shakesper ve gogolun tadını alirdin…ama senin o halkin senin basit kitaplarini okumayi seviyor …sen aydın,entellektüel ve çagına sigmayan bir deha oldugun için bunları okumazsın tabiiki!!!
Yavuz Ekinci bir yazıncı değil, hiç eksiksiz bir devrimcidir. Katılıp kendi çapında güç verdiği devrim yaratmıştır öykülerinde. O da, devrime ve halka karşı duyumsadığı borçluluğu, kendi ülkesindeki gecekligi, deneyim ve algılama birikimlerini öykülestirerek ödemeye çalışmıştır. Yani onu devrim bir yazıncı yapmıştır. Kitabı yayınlanır yayınlanmaz aldim ve öykülerinden cok etkilendim, kitap bence hemen Avrupa dillerine çevrilmelidir. Kendisi de gündelik devrimin bir çocugu olan Ekinci, dünya devrimcilerine bir armağan olarak bırakiyor öykülerini.
Meyaser’in Uçuşunu okudugumda, gözüme ilk carpan sey yazarin öykülerinde köye ve köysellige cok fazla yer vermis oldugu idi.. evet bi zamanlar fakir baykurtla acilmis olan devir artik bitti, insanlar icin artik cok da cekici gelimiyor köysel gerceklik üzerine bi seyler yazildigi zaman… ama öbür taraftan yavuz ekinci de borges`in, thomas mann´in ve kafkanin edebi duyarliligindan izler bulmam yazarin öykülerindeki duyarliliginin göstergesi olarak beni sevindirdi… Kafatasinin öyküsü kurgusal ve estetik kaygilarin iyi bütünlestirildigi bi yökü idi… bunun yaninda rüya öyküsündeki edebi ve psikolojik tahliller de etkilyeici idi… bi de yazarin köylerde hep özlemini cektigi yasam tarzini dedesinin yasayinda simgesellestirmesi de dikkat cekici idi.. ama herseye ragmen ilk öykü kitabi icin basarili bi baslangic olmus bence..