Âyetlerin sarîh, zâhirî ve literal anlamlarından ziyade; içsel, bâtınî ve metaforik yönleri ele alınarak ortaya konan bir takım yorumlardan ibaret olan “İşârî Tefsir”, Tefsir ilminin en netâmeli konularından biri olarak arz-ı endâm etmektedir. Tarihsel süreçte zaman zaman şiddetli münâkaşalara sebep olan söz konusu tefsir / yorum türüne, günümüzde de birtakım itirazların yöneltildiğine şahit olmaktayız.Bazen bilimsellik adına edindiğimiz ön kabuller, bazen de mevcut koşullar itibâriyle benimsediğimiz varsayımlar nedeniyle; birçok konuda olduğu gibi işârî tefsire de bakışımızın ekseriyetle objektiflikten uzaklaştığını görüyoruz. İslâm’ın genel çerçevesine aykırılık içermeden ve âyetlerin zâhiri asla inkâr edilmeden yapılan işârî tefsirin; âyetlerin zâhirî mânasının tamamen saf dışı edildiği Bâtınî yorumlarla bir tutulması, içinde bulunduğumuz bu uzaklaşmanın örneklerinden sadece biri..Elinizdeki kitap, metodolojik ve tarihsel açıdan işârî tefsirin mâhiyetini, meşrûiyetini, tasavvufla ilişkisini, bâtınî yorumdan farkını, kısacası ne olup ne olmadığını tartışıyor. Hepsinden önemlisi, bunu yaparken öteden beri moda olmuş faraziyeler ve peşin hükümler hatırına işârî tefsirin karşısına dikilmeyi reddediyor.