Aktif ateizm propagandasının saldırı tekniklerinden birisiyle daha karşı karşıyayız. Dikkatimi çekti, din ve dinsizlik üzerine yazılan yorumlara baktım. Dini kitaplar hakkında ateist okurlardan herhangi bir yoruma rastlayamadım. Dini ret bahanesiyle İslam’a ve Kur’an’a taarruz eden yazılar hakkında ise hem islamı benimseyen hem de benimsemeyen okur yorumları mevcut. Acaba dini reddedenler sadece inkar edip ferahlamak için görüşlerini kendince kuvvetlendirecek kitapları okuyup diğerlerinden kaçıyor veya yok mu sayıyorlar? Bu amiyane tabirle at gözlüğü takmak değil midir? Bir konuda insanın tam tekmil bilgisi olmadan kulaktan duyma söylemlerle herhangi bir inancı veya inançsızlığı karalamaya ne hakkı var ki? Sn. TEZER’in dile getirdiği gibi bu karalama da nedense hep İslamiyet eksenli oluyor. Kim nereden ve ne hakla buluyor bu yetkiyi kendinde? İlk emri OKU olan bir inancın mensupları olduğumuzu unutmayalım. Dikkatimi çeken başka bir nokta da insanların fikirlerine körü körüne katılıyoruz. Yazar diye kendini tanıtanlar tamamen kendi fikirlerinden oluşan iyi ya da kötü bir kitap yazıyor, adını da Dinin bilimle çatışması, Din bu, mitolojilerde dinin kaynağı vs.vs. koyuyor ve dinle kitapla alakasız konuları varmış gibi anlatıyor. Zavallı gençlik kaptırıyor kendini. Sonrası malum. Din afyondur, din akılla bağdaşmaz, din bilimle uyuşmaz falan filan martavalları. Dinin ne olduğunu biliyor muyuz? Üç kitabı da okuyun göreceksiniz. Elbette benzerlikler ve ayrılıklar bulacaksınız. İslamiyet zaten kitapları inkar etmiyor ki. Kur’an-ı Kerim’in tamamlayıcı olduğunu ve diğerlerinin hükmünün kalmadığını beyan ediyor. İnanıp inanmamak sana kalmış. Ama okumadığın, bilmediğin bir şeyi tereddütsüz reddetmek cahilliğin ve dar görüşlülüğün ta kendisidir. Sosyalizm adı altında bilip bilmeden inkar çığırtkanlığı yapmak hele günümüzde bilimden ve akılcı düşünüşten insanların ne kadar uzaklaş(tırıl)dığının göstergesi değil midir?