“Ben bir ruha âşık oldum, onun bedeni sadece bir araç.” Emek veren kabul ettiyse haklı olan odur. Yıllarını verdiğin kişinin değişimini sağladığın için onun üstünde hak iddia edebilirsin, bu düşüncende de haklısındır. Lâkin dengeleri korumak zorundayım. Ve ilklerini beraber yaşadığım kişinin, bir ilkini başkasıyla yaşamasına izin verdiysem bu, kaybetmeme neden olabilir “-ki…”, bu ki çok önemli, bu nedenle hem tırnak içine aldım hem de önüne tire koydum. Burada biraz düşün. Saçma sapan sıralanmış cümlelerin sonunda neler bulacaksın? “Ömür”, yaşadığımız hayata kabaca vermiş olduğumuz bir isim. Ömür, kendimizi içinde bulduğumuz, onda da kendimizden bir parça bulduğumuz yaşamın ikililiği tekleştirmesi, bütünleştirmesidir. İçsel bir bakışla kendi Ömür’ümüzü net olarak göremeyebilir, beraberinde de anlayamayabiliriz. İşte Neslihan ve onun bakışıyla bu kitap, Ömür’e dışsal bakışın somutlaştırılmış bir hâlidir.